De antiblafband wordt aanbevolen voor honden die overlast veroorzaken.

Het zou een diervriendelijk middel zijn en mocht het niet baten, dan schaadt het niet.

Ligt dat werkelijk zo simpel? Weet wat u doet als u voor de antiblafband kiest!
Veel honden veroorzaken overlast door vaak en hard te blaffen. Ze kunnen dat om veel redenen doen. Zaak is dan ook eerst uit te zoeken waarom een hond blaft. Alleen dan weet u wat u zou kunnen doen om het probleem op te lossen.

Honden verdedigen hun huis en haard en daarmee hun veiligheid en zekerheid. Honden die hun territorium verdedigen, kunnen overlast gaan veroorzaken als ze wat zijn doorgeslagen in hun waakzaamheid. Een hond op galerijflat bijvoorbeeld kan gaan blaffen bij ieder geluidje en bij iedereen die langsloopt. Vaak speelt niet alleen territoriumverdediging, maar ook verveling een rol. Iedere passant en ieder geluidje betekent dan afleiding, de hond vindt het heerlijk om even wat te doen te hebben. Het is geen pretje als er een dergelijke blaffer naast je woont. Over zo'n hond ontstaan dan ook vaak burenruzies.

Blaffen voor de lol

Dat geldt ook voor honden die blaffen om het blaffen, veelal honden die lang en vaak alleen worden gelaten. Zulke honden kunnen zomaar wat staan blaffen. Het gaat in feite nergens om, ze reageren niet op een speciale prikkel, de lol zit in het blaffen zelf. Vooral honden die zich stierlijk vervelen kunnen, om toch wat te doen te hebben, overmatig en doelloos blaffen.

Blaffen om te verzamelen

Honden die moeilijk alleen thuis kunnen zijn, ontwikkelen vaak hinderlijk blafgedrag. Ze proberen met blaffen te regelen dat hun baasje weer thuiskomt, ze blaffen om de roedel te verzamelen. Het blaffen is meestal ontstaan door de ervaring dat het werkt. In eerste instantie blaft de hond misschien omdat hij per ongeluk alleen is achtergelaten in de kamer. Als zijn baasje dan komt terug snellen en onder het uitspreken van allerlei verontschuldigingen de deur voor de hond opent, zodat die zoals hij gewend is zijn baasje overal in huis kan volgen, ontdekt de hond dat zijn geblaf heeft geholpen. Veel eigenaars vinden het prima en schattig dat hun pup overal achter hen aan dribbelt, maar vergeten dat de hond daardoor niet leert dat even alleen blijven ook bij het leven hoort. Het gevolg is een hond die het niet accepteert om alleen gelaten te worden met de daarbij behorende ellende, zoals klagende buren.

Blaffen uit angst

Blaffen uit angst om alleen thuis te zijn is ook een reden waarom honden overmatig gaan blaffen. Ze uiten dan hun ongerustheid door te blaffen. Vaak vertonen dergelijke honden meer uitingen van angst: ze maken dingen stuk, krabben aan deuren en/of zijn onzindelijk. Een hond die echt bang is om alleen thuis te zijn, heeft het moeilijker dan een hond die blaft uit waakzaamheid, verveling of onwennigheid.

De antiblafband

Bij overmatig blaffen wordt vaak de antiblafband als hulpmiddel ingezet. Vaak wordt daarbij helemaal niet ge?nventariseerd waarom de hond zo veel blaft, het probleem moet hoe dan ook worden opgelost. Antiblafbanden zijn makkelijk verkrijgbaar. Dierenspeciaalzaken verkopen ze en veel hondenscholen, gedragstherapeuten en soms ook dierenartsen verkopen ze niet alleen, maar verhuren ze ook.

De antiblafband is dus behoorlijk laagdrempelig in gebruik. Er bestaan verschillende soorten antiblafbanden. Er zijn er die handmatig op afstand moeten worden bediend door op een knopje te drukken en er zijn er die uit zichzelf reageren op de trilling van de keel als de hond blaft. Sommige banden kunnen naar wens worden afgesteld op welke sterkte van het blaffen moet worden gereageerd, andere passen zich via een sensor automatisch aan het niveau waarop wordt geblaft aan en straffen meer bij een hardere blaf en langer bij aanhoudend geblaf.

Er zijn antiblafbanden die zonder pijn werken, maar de hond aan het schrikken maken door tijdens het blaffen plotseling wat geperste lucht los te laten. Die geperste lucht kan naar keuze ook een geurtje hebben. Citronella wordt vaak gebruikt omdat honden die geur onaangenaam zouden vinden.

Er zijn ook antiblafbanden die alleen een toon laten horen waarvan de hond zou moeten schrikken. En er zijn antiblafbanden die een elektrische impuls veroorzaken, al dan niet voorafgegaan door een waarschuwende toon, waardoor de hond ervoor kan kiezen om niet te blaffen en daarmee de elektrische impuls kan voorkomen. Sommige van dergelijke banden zijn af te stellen of stellen zichzelf in, de kracht van de prikkeling door stroom wordt dan van tevoren geregeld of neemt toe naarmate er harder of langer wordt geblaft.

Onvoorspelbare reacties

De bedoeling van alle antiblafbanden is hoe dan ook het blaffen te associeren met iets onaangenaams, dat de hond kan stoppen of voorkomen door niet te blaffen. Maar omdat u niet van tevoren kunt weten hoe uw hond op de antiblafband zal reageren, is het moeilijk een keuze te maken uit al die verschillende apparaten. Er zijn heel sto?cijnse honden die zich rot schrikken van een licht stroomstootje of luchtpufje van zo'n band, terwijl heel bange honden bij een sterke prikkeling nog doorblaffen. Dat is dan ook meteen de zwakste kant van de antiblafband. Het is een experiment waarvan de uitslag onvoorspelbaar is.

Buiten dat u niet van tevoren weet hoe uw hond op een bepaalde band zal reageren, kunt u ook niet van tevoren weten wat de hond precies ervaart en leert door de antiblafband. De bedoeling is dat hij zijn blaffen associeert met de onaangename gewaarwording van zo'n ding. Maar de hond kan de straf ??  ook associeren met de plek waar hij op dat moment stond of lag. De hond stopt dan niet met zijn blaffen. Maar wordt bang voor een bepaalde plek in de kamer. Omdat zo'n band al dan niet handmatig afgaat als er geblaft wordt, kan het gebeuren dat de hond verschillende plaatsen in de kamer eng gaat vinden, panisch wordt en uit die beangstigende kamer wil vluchten.

Straf voor normaal gedrag

Het kan ook gebeuren dat de hond groot gelijk heeft met zijn blaffen en toch via de antiblafband voor zijn natuurlijke reactie op een bepaalde prikkel wordt afgestraft. Misschien gaat de bel, schreeuwt de buurman, jammert de buurvrouw, gebeurt er iets dat anders dan normaal is. De hond wordt dan gestraft voor normaal gedrag en dat is behoorlijk ingrijpend en stressgevend. De hond kan bang zijn voor onweer en blaffen als het dondert. Hij heeft de antiblafband om omdat hij overmatig blaft, en nu gaat het onverwacht onweren. Dan wordt zijn blaffen, waarmee hij probeert zijn angst te beteugelen, doorbroken met straf. De hond zal banger worden als het onweert.

Een hond die blaft omdat hij bang is om alleen thuis te zijn, zal als het meezit zijn blaffen associeren met de onaangename ervaring die de antiblafband gaf. Hij zal misschien niet meer blaffen, maar zijn angst om alleen thuis te zijn wordt absoluut niet opgelost. Integendeel, de kans dat de hond nog banger wordt om alleen te worden gelaten is groot, want juist dan gebeuren er nare dingen. Wellicht dat het probleem van de klagende buren is opgelost, maar er is niets gedaan aan de angst van de hond.

Therapieen

Er zijn verschillende therapieen om honden te Ieren niet overmatig te blaffen. De therapie is aangepast aan de reden van het blaffen. Soms zijn meer afleiding en een spannender leven al voldoende. Soms helpt niets en moet men naar andere oplossingen zoeken om de overlast van het blaffen te voorkomen, zoals een hondencreche of (thuis) oppas.

RESUMEREND:

Het gebruik van een antiblafband is in sommige gevallen afdoende om geblaf te stoppen, maar is nooit in het belang van de hond. Er zijn andere, veel betere manieren om een hond te leren niet overmatig te blaffen. Het gebruik van een antiblafband of het advies om een antiblafband te gebruiken getuigen van gebrek aan kennis en inzicht en weinig respect naar de hond.

Bron Hondenmanieren nr. 6 2005